To Mea Kulpa του Τσίπρα, που σημαίνει “λάθος μου” ή “ζητάω άφεση αμαρτιών”, όσον αφορά την κυβέρνηση του, δεν πρέπει να σκεπάσει τις αντιδημοκρατικές πεποιθήσεις της αριστερής ιδεολογίας. Σαν καλοί αριστεροί, όταν ανέλαβαν την εξουσία, άρχισαν να θέτουν σε εφαρμογή το σχέδιο τους που είναι η χειραφέτηση των μέσων ενημέρωσης μαζί με τη δικαστική εξουσία. Ήταν μια οργανωμένη προσπάθεια να πεταχτεί λάσπη σε πολιτικούς αντιπάλους που ήταν αθώοι. Το συμπέρασμα είναι ότι ο Τσίπρας προσπάθησε να εκδικηθεί τους πολιτικούς του αντιπάλους και το έκανα λάθος που είπε είναι καθυστερημένο και δεν πείθει. Απέτυχαν σαν κυβέρνηση γιατί δεν είχαν και δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν τα προβλήματα που θα προκύψουν και πώς θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την αποτυχία τους.
Είναι γεγονός ότι τα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν γίνονται κυβερνήσεις δεν τολμούν να εφαρμόσουν ούτε το ελάχιστον της ιδεολογίας των. Σαν πολιτικοί φαίνεται να έχουν αντιληφθεί τα οφέλη του καπιταλισμού. Αυτή η συμπεριφορά των σοσιαλιστών πολιτικών είναι σε αντίθεση με τη θέση των αριστερών διανοούμενων που εξακολουθούν να παίζουν την ίδια μουσική. Ταυτόχρονα όμως οι σοσιαλιστές πολιτικοί θέλουν και τις ψήφους που προσφέρει η υποσχεσιολογία της ιδεολογίας των. Προσποιούνται το σοσιαλιστή για ψηφοθηρία ενώ ζούνε ευτυχείς με τον καπιταλισμό. Αυτός είναι ο σοσιαλιστής της χώρας όπως και της Ευρώπης. Στα μέσα ενημέρωσης μιλάνε για την ανάγκη που έχει η χώρα από μία σοβαρή αντιπολίτευση χωρίς να λένε το γιατί. Δεν λένε πώς και από πού θα δημιουργηθεί αυτή η αντιπολίτευση; Δεν λένε τι μπορει να προσφέρει αφού στη δημοκρατία η πλειοψηφία κυβερνά; Δεν λένε γιατί είναι ανάγκη να ακούμε τη γνώμη της αντιπολίτευσης αφού δεν μετράει.
Η χώρα έχει τώρα μια αντιπολίτευση που αντιπροσωπεύει το 60% του εκλογικού δυναμικού της. Αυτή είναι μια δυνατή αντιπολίτευση για κακή τύχη όμως της χώρας. Γιατί το λέω αυτό; Να πάρουμε τη περίπτωση της δημιουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων από τα οποία θα επωφεληθεί η χώρα. Σύσσωμη η αντιπολίτευση είναι αντίθετη και με γελοία επιχειρήματα προσπαθεί να διατηρήσει το αρρωστημένο μονοπωλιακό καθεστώς των πανεπιστημίων του δημοσίου. Ο πολίτης πρέπει να ξέρει οτι ένα μέρος των αντιφρονούντων έχουν διπλώματα από ξένα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Βασικά σας λένε ότι αν θέλετε να έχετε πρόσβαση σε ξένο πανεπιστήμιο πρέπει να φεύγετε από τη χώρα.. Λαϊκισμός στο έπακρον με ψευδολογίες είναι τά στοιχεία της αντιπολίτευσης. Λένε ότι θα πάψει να υπάρχει τζάμπα δημόσια εκπαίδευση. Αυτό είναι το πιο μεγάλο ψέμα γιατί η τριτοβάθμια δημόσια εκπαίδευση όχι μόνο δεν είναι τζάμπα αλλά κοστίζει και κοστίζει πολύ. Εδώ γίνεται μάχη, ανάμεσα σε δύο διαφορετικές κοσμολογικές δοξασίες, μέσα και έξω από το κοινοβούλιο, με το κυβερνητικό στρατόπεδο ενάντια στη σύσσωμη κουρελού της αντιπολίτευσης. Και λέω κουρελού γιατί στην αντιπολίτευση συμμετέχουν μεταξύ άλλων τόσο η άκρα δεξιά όσο και η άκρα αριστερά. Μπορεί κάποιος να πει ότι τους ενώνει όλους μαζί η αντίθεση που έχουν στη παρουσία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Φυσικά όλοι τους είναι αντίθετοι σε κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά όχι με τέτοια ένταση.
Γιατί όμως αυτή η σφοδρότητα της έντασης; Απλούστατα δεν θέλουν να χάσουν το πλεονέκτημα παραγωγής εκπαιδευτικών προγραμμάτων σοσιαλιστικών προδιαγραφών. Δεν θέλουν να χάσουν το μονοπώλιο της αρρωστημένης ιδεολογίας των στην αγορά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι διαφορετικές ιδεολογικές τοποθετήσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης συγκλίνουν βασικά γιατί έχουν τον ίδιο στόχο, αυτόν του κεντρικού σχεδιασμού, που οδηγεί, ανεξαρτήτως από το που προέρχεται, στη κατάργηση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Θέλουν τον κρατικό παρεμβατισμό παντού, θεωρούν την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ελεύθερη αγορά ανάθεμα, επιθυμούν την επιβολή της ισότητας εις βάρος της ελευθερίας των ατόμων και όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα τη φτώχια και τη μιζέρια.
Χαρακτηρίζω την τριτοβάθμια εκπαίδευση ως αγορά γιατί στην ουσία έχει τα στοιχεία της αγοράς δηλαδή τους αγοραστές – σπουδαστές για τους οποίους πληρώνουν οι φορολογούμενοι και τους πωλητές – καθηγητές που πληρώνονται και αυτοί από τον φορολογικό κουμπαρά. Ονόμασέ το όπως θέλεις αλλά αυτό είναι η αγορά της εκπαίδευσης. Κοστίζει η δημόσια εκπαίδευση όπως κοστίζει η δημόσια υγεία και οτιδήποτε άλλο προσφέρει το κράτος. Τίποτα δεν είναι δωρεάν.
Αυτή η αντιπολίτευση αντιμετωπίζει τα προβλήματα με λαϊκίστικη αφέλεια. Δεν προσφέρουν λύση και το μόνο που κάνουν είναι να κατηγορούν την κυβέρνηση. Φαίνεται να πιστεύουν στη ρύση “λέγε λέγε το κοπέλι κάνει την κυρά και θέλει” με την κυρά να είναι ο λαός που θα τους πιστέψει και θα τους ψηφίσει.
Για την απεργία των γεωργών, κτηνοτρόφων και μελισσοκόμων εκτός από τα παχιά λόγια συμπάθειας δεν έχουν ούτε τη λύση ούτε τη γνώση του προβλήματος. Ακριβώς το ίδιο σκηνικό και με την ακρίβεια. Με επιπολαιότητα και θράσος καλούν την κυβέρνηση να λύση το πρόβλημα του πληθωρισμού ως δια μαγείας. Από τα λεγόμενα τους γίνεται εμφανές ότι αν γίνουν εξουσία όχι μόνο δεν θα ελέγξουν τον πληθωρισμό αλλά θα τον εκτοξεύσουν.
Λένε ότι οι καταναλωτές δεν έχουν να ψωνίσουν. Αν αυτό ήταν αλήθεια οι τιμές θα έπρεπε να μειώνονται. Το ότι οι τιμές ανεβαίνουν δείχνει ότι οι καταναλωτές έχουν και ψωνίζουν. Τον πληθωρισμό τον περιορίζει μόνο η μείωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών. Αριστερές σκέψεις που θέλουν έλεγχο των τιμών, όχι μόνο δεν περιορίζουν τον πληθωρισμό, αλλά τουναντίον δημιουργούν ελλείψεις αγαθών στην αγορά και τον ενισχύουν σημαντικά. Αυτή η συνταγή του παγώματος των τιμών είναι ίδια με τη περίπτωση ασθενή που έχει πυρετό και βάφουμε το θερμόμετρο για να μη βλέπουμε τον υψηλό πυρετό, ενώ ο ασθενής πεθαίνει.
Πάγωμα των τιμών, αύξηση των εισοδημάτων, επιβολή προστίμων, είναι μία λαϊκίστικη τακτική που δεν δούλεψε ποτέ γιατί ο πληθωρισμός, μετά από όλα αυτά τα γιατροσόφια, επανέρχεται δριμύτερος. Τα μέτρα αυτά για τον πληθωρισμό έχουν το αποτέλεσμα που έχει η ζάχαρη στο διαβητικό ασθενή. Αδυνατούν να προσφέρουν λύσεις των προβλημάτων γιατί δεν τις έχουν και για το λόγο αυτό καταφεύγουν στην πάγια τακτική της ιδεολογίας των πού είναι η τέχνη της κριτικής στην κυβέρνηση για όλα τα προβλήματα. Δηλαδή τις βροχές, τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τα δυστυχήματα, μέχρι και τα προσωπικά δεδομένα, τις παρακολουθήσεις, τις δικαστικές ατασθαλίες και οτιδήποτε άλλο.
Χύνεται πολύ μελάνι και γίνονται πολλές απεργίες και συζητήσεις για το τίποτα. Περίεργος είναι ο Κασσελάκης πού λέει όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ναι στη δικαστική έρευνα για να βγούνε όλα στο φως, αλλά απαιτεί να εξαιρούνται από την έρευνα τα του οίκου του. Ευτυχώς που ένα μέρος των πολιτών διαισθάνεται το κίνδυνο που εγκυμονεί αν κάποιος από αυτή την αντιπολίτευση αναλάβει την εξουσία και ψηφίζουν με στόχο την αποφυγή της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας και την επιστροφή στο αποτυχημένο παρελθόν.
Λαοί που θέλουν ένα καλύτερο μέλλον αναγνωρίζουν τα λάθη τους και τα διορθώνουν για να μη βουλιάξουνε μαζεύω τους. Η παιδεία δημόσια ή ιδιωτική είναι εξ ίσου κοινωνική. Το ίδιο ισχύει για όλα τα αγαθά και υπηρεσίες, ανεξαρτήτως τού ποιος τα παράγει, είναι όλα εξ ίσου κοινωνικά. Το λάθος θα είναι να έχουμε ξανά μία σοσιαλιστική κυβέρνηση πού ναι μεν θα κολακεύει τα αυτιά, με το σας αγαπάω όλους και θα σας τα δώσω όλα, και με το πες μου το πρόβλημα σου και θα στο λύσω, ενώ στη πραγματικότητα θα αφήνει άδειο το στομάχι.
Τέλος θέλω να τονίσω, σαν πατέρας με δύο κόρες, στον αρχηγό τού ΚΚΕ, ότι σπούδασαν στο Στάνφορντ και Κολούμπια, αμφότερα ιδιωτικά πανεπιστήμια χωρίς την ανάγκη των “σιουγκαρ νταντεις”. Αυτή η δήλωση ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν σχέση με “σιουγκαρ νταντεις” είναι εμετική και δείχνει άτομα περιορισμένης πνευματικής ικανότητας. Ο Κασσελάκης ψεύδεται όταν λέει ότι στην Αμερική τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν τα κεφάλαια και ψεύδεται όταν κατηγορεί την κυβέρνηση ότι ψηφίζει το νομοσχέδιο για να ικανοποίηση επιχειρηματικά συμφέροντα. Η αλήθεια είναι ότι στην Αμερική η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι ο κανόνας γιατί η αριστερή ιδεολογία δεν συγκινεί τους Αμερικανούς. Η θέση της αντιπολίτευσης εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι σκοταδισμός όπως σκοταδισμός είναι η θέση της εκκλησίας στο γάμο των ομόφυλων. Τέλος το μεγαλείο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού είχε σαν βάση την ιδιωτική εκπαίδευση. Είναι λυπηρό να μη γνωρίζεις ποιό είναι το συμφέρον σου.
